Telah hilang minatku kepada sebilang perkara yang pernah menyebabkan aku teruja
Telah tawar kemanisanku pada hampir semua benda dalam setiap senyum dan tawa
Telah tohor akalku tika cuba menjana kata² untuk melontar jenaka
Pedih hatiku kerana ia
Longlai jasadku kerana ia
Bungkam minatku kerana ia
Sesat keruanku kerana ia
Ingin sahaja ku biarkan angan ini teroleng di lautan itu
Terapung mengikut tarian ombak yang kelihatan mesra
Bersama sisir angin yang sepertinya selesa
Sehingga tiba saatnya aku terdampar di pantai nyata
Mengutip kembali jasad
Untuk kembali berjalan memamah usia
Satu persatu munasabah dihitung
Mencari kebarangkalian tindakanku maksom
Mencari kemungkinan benakku disokong
Kerana setiap kali kaki waras dicecah di laut itu
Perit masinnya menjalar segenap sendi
Akibat calar segar disebat sang sepi
Yang memenuhi tubuh di setiap inci
Arrrghhh.....kenapa aku mesti jatuh
Ke lautan yang jelasnya fantasi
Yang memang tidak boleh diadaptasi
Menjadi sesuatu yang boleh dikecap
Di dunia realiti!
I think, I need a long vacation where there's nobody there to nagging me, bugging me, ask me to do so and so. Just me, myself and Allah....of course!